Πινελιές ...

23/3/2010

Η μοναχικότητα της ανάγνωσης πολλές φορές με ακουμπάει περίεργα. Άλλες ως ανακούφιση κι άλλες ως ερημιά. Άλλες φορές παίρνω δύναμη, άλλες με βγάζει στο περιθώριο. Σ’ εκείνες του περιθωρίου ψάχνω γύρω μου γι’ ανθρώπους, για ομιλία, για ζωή, όμως έχω ξεμακρύνει τόσο που δύσκολα αγναντεύω κάποιον, δύσκολα πλησιάζω και δύσκολα με πλησιάζουν. Λες και ξεσυνηθίζω τα «πραγματικά» και μένω κολλημένη στις αράδες βιβλίων. Εκεί μέσα ζουν άνθρωποι που θάθελα να συναντήσω μα δυστυχώς αυτοί για μένα είναι μόνο μελάνι και χαρτί.

Και πορεύομαι στις σελίδες, μονάχη, να με βρίσκω και να με χάνω.

Η απουσία μου, μού κοστίζει…

15 Μαρτίου 2010

"Απουσία δεν σημαίνει απώλεια. Κι όμως νιώθω την απουσία πολλές φορές ως απώλεια. Ανασφαλής θα εκτιμήσει κάποιος, πιθανόν, μα η ασφάλεια δεν φέρνει την αίσθηση της παρουσίας. Τίποτα, εκτός της παρουσίας, δεν ικανοποιεί την ανασφάλεια".

Απομεσήμερο. Η δουλειά με περιμένει και δεν είναι μία μόνο. Οι υποχρεώσεις πολλές αλλά η ... απουσία, όχι μόνο προσωρινή, οδηγεί στην απώλεια ... του κουράγιου.

Τελικά, δεν θα μπορούσα να ξεκινήσω με την Leony, χωρίς την πρώτη απαισιόδοξη πινελιά μου.
Είναι να μην περάσεις στην άλλη μεριά του ... φεγγαριού, μετά, το σκοτάδι σε κυνηγάει ακόμα και στο φως.